TAFAKARI YA MAISHA
Jua lilikuwa limechomoza kwa mbali, miale yake ikichovya anga la asubuhi kwa rangi ya dhahabu. Nilitazama upeo wa macho yangu, nikitafakari kuhusu maisha yangu na safari yangu ya elimu.
Tangu utotoni mwangu, maisha hayakuwa rahisi. Nilizaliwa katika familia maskini ambapo milo mitatu kwa siku ilikuwa ndoto. Baba yangu alikuwa mfanyakazi wa mjengo na mama yangu alifanya vibarua vya hapa na pale. Licha ya changamoto hizi, walisisitiza kuwa elimu ndiyo ingeweza kutuondoa katika lindi la umasikini.
Nilipoanza shule ya msingi, nilikumbana na matatizo tele. Siku nyingi nilihudhuria masomo bila viatu, mara nyingine nikiwa na njaa. Lakini sikukata tamaa. Nilikazana masomoni, nikiweka bidii katika kila somo, nikiwa na ndoto moja—kuwa daktari ili kusaidia jamii yangu.
Mwalimu wangu, Bi Amina, alinipa motisha kubwa. Aliniambia, “Ukipanda mbegu ya bidii, utavuna mafanikio.” Maneno haya yalinipa nguvu kila nilipohisi kuzidiwa na hali ngumu.
Mtihani wa KCPE ulipowadia, nilitia bidii kama simba mwindaji. Nilifanya mtihani kwa ujasiri, nikiamini kuwa juhudi zangu hazingepotea bure. Wakati matokeo yalipotangazwa, moyo wangu uliruka kwa furaha—nilikuwa mwanafunzi bora katika kaunti yangu!
Siku hiyo, nilitambua kuwa maisha ni safari iliyojaa changamoto, lakini kwa bidii, uvumilivu, na nidhamu, hakuna lisilowezekana. Ndoto yangu ilikuwa hai, na siku moja, ningeweza kuirejesha jamii yangu katika njia ya matumaini
